﴿ وَمَا تَفَرَّقُوٓا۟ إِلَّا مِنۢ بَعْدِ مَا جَآءَهُمُ ٱلْعِلْمُ بَغْيًۢا بَيْنَهُمْ ۚ وَلَوْلَا كَلِمَةٌۭ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ إِلَىٰٓ أَجَلٍۢ مُّسَمًّۭى لَّقُضِىَ بَيْنَهُمْ ۚ وَإِنَّ ٱلَّذِينَ أُورِثُوا۟ ٱلْكِتَٰبَ مِنۢ بَعْدِهِمْ لَفِى شَكٍّۢ مِّنْهُ مُرِيبٍۢ ﴾

“And [as for the followers of earlier revelation,] they broke up their unity, out of mutual jealousy, only after they had come to know [the truth]. And had it not been for a decree that had already gone forth from thy Sustainer, [postponing all decision] until a term set [by Him], all would indeed have been decided between them [from the outset]. As it is, behold, they who have inherited their divine writ from those who preceded them are [now] in grave doubt, amounting to suspicion, about what it por­tends.”

[ وَمَا تَفَرَّقُوا إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ] وه‌ ئه‌هلی كتاب یان كافران ته‌فره‌قه‌و ناكۆكی و په‌رته‌وازه‌یی نه‌كه‌وته‌ نێوانیانه‌وه‌ ئیلا له‌ دوای ئه‌وه‌ی كه‌ له‌لایه‌ن خوای گه‌وره‌وه‌ زانیاریان بۆ هات و به‌ڵگه‌یان به‌سه‌ردا جێگیر كرا، وه‌ ئه‌ویش له‌ حه‌سوودیدا بوو [ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ ] وه‌ ئه‌گه‌ر پێشتر خوای گه‌وره‌ بڕیاری نه‌دایه‌ كه‌ سزادانیان دوا ئه‌خات بۆ كاتی دیاریكراو كه‌ رۆژی قیامه‌ته‌ ئه‌وا خوای گه‌وره‌ سزایانی پێش ئه‌خست و له‌ناوی ده‌بردن [ وَإِنَّ الَّذِينَ أُورِثُوا الْكِتَابَ مِنْ بَعْدِهِمْ ] وه‌ ئه‌وانه‌یشی كه‌ كتابیان به‌ میراتی بۆ ماوه‌ته‌وه‌ له‌ پاش پێغه‌مبه‌رانیان، واته‌: جوله‌كه‌و گاور كه‌ ته‌ورات و ئینجیلیان بۆ ماوه‌ته‌وه‌ [ لَفِي شَكٍّ مِنْهُ مُرِيبٍ (١٤) ] ئه‌وان له‌ دوودڵی و گوماندان و باوه‌ڕی ته‌واویان پێی نیه‌.