﴿ أَمْ لَهُمْ شُرَكَٰٓؤُا۟ شَرَعُوا۟ لَهُم مِّنَ ٱلدِّينِ مَا لَمْ يَأْذَنۢ بِهِ ٱللَّهُ ۚ وَلَوْلَا كَلِمَةُ ٱلْفَصْلِ لَقُضِىَ بَيْنَهُمْ ۗ وَإِنَّ ٱلظَّٰلِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌۭ ﴾

“Is it that they [who care for no more than this world] believe in forces supposed to have a share in God’s divinity, which enjoin upon them as a moral law something that God has never allowed? Now were it not for [God’s] decree on the final judgment, all would indeed have been decided be­tween them [in this world]: but, verily, grievous suffering awaits the evildoers [in the life to come].”

{یاسا دانان ته‌نها كارى خوایه‌ } [ أَمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ شَرَعُوا لَهُمْ مِنَ الدِّينِ مَا لَمْ يَأْذَنْ بِهِ اللَّهُ ] به‌ڵكو ئایا ئه‌وان كه‌سانێكیان كردووه‌ به‌ شه‌ریك بۆ خوای گه‌وره‌ تا ته‌شریعیان بۆ بكه‌ن و یاسایان بۆ دابنێن له‌ دیندا كه‌ خوای گه‌وره‌ ئیزنی پێ نه‌داوه‌، چونكه‌ یاسادانان تایبه‌ته‌ به‌ خوای گه‌وره‌و كاری خوای گه‌وره‌یه‌ [ وَلَوْلَا كَلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ ] وه‌ ئه‌گه‌ر بڕیاری خوای گه‌وره‌ نه‌بوایه‌ كه‌ سزایان دوائه‌خات بۆ رۆژی قیامه‌ت ئه‌وه‌ خوای گه‌وره‌ له‌ دونیادا سزای ئه‌دان [ وَإِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (٢١) ] به‌ڵام له‌ ڕۆژی دوایی ئه‌و موشریك و سته‌مكارانه‌ سزایه‌كی زۆر به‌ئێش و ئازاریان بۆ هه‌یه‌.