﴿ لِتَسْتَوُۥا۟ عَلَىٰ ظُهُورِهِۦ ثُمَّ تَذْكُرُوا۟ نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا ٱسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ وَتَقُولُوا۟ سُبْحَٰنَ ٱلَّذِى سَخَّرَ لَنَا هَٰذَا وَمَا كُنَّا لَهُۥ مُقْرِنِينَ ﴾

“in order that you might gain mastery over them, and that, whenever you have mastered them, you might remember your Sustainer’s blessings and say: “Limitless in His glory is He who has made [all] this subservient to our use - since [but for Him,] we would not have been able to attain to it.”

[ لِتَسْتَوُوا عَلَى ظُهُورِهِ ] تا بچنه‌ سه‌ر پشتیان و بڕۆن [ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ ] وه‌ كاتێك كه‌ سواریان بوون ئه‌و كاته‌ یادی نیعمه‌ته‌كانی خوای گه‌وره‌ بكه‌نه‌وه‌ به‌سه‌رتانه‌وه‌ كه‌ ئه‌م شتانه‌ی بۆ ژێربار كردوون له‌ ده‌ریاو وشكانیدا {دوعاى سوار بوونى ئاژه‌ڵ و كه‌شتى} [ وَتَقُولُوا سُبْحَانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَذَا وَمَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ (١٣) ] وه‌ بڵێن: پاك و مونه‌زه‌هی بۆ ئه‌و خوایه‌ی كه‌ ئه‌م شتانه‌ی بۆ ژێربارو ئاسان كردووین كه‌ ئه‌گه‌ر خوای گه‌وره‌ نه‌بوایه‌ ئێمه‌ تواناو ده‌سه‌ڵاتمان نه‌بوو به‌كاریان بێنین.