﴿ أَفَرَءَيْتَ مَنِ ٱتَّخَذَ إِلَٰهَهُۥ هَوَىٰهُ وَأَضَلَّهُ ٱللَّهُ عَلَىٰ عِلْمٍۢ وَخَتَمَ عَلَىٰ سَمْعِهِۦ وَقَلْبِهِۦ وَجَعَلَ عَلَىٰ بَصَرِهِۦ غِشَٰوَةًۭ فَمَن يَهْدِيهِ مِنۢ بَعْدِ ٱللَّهِ ۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ ﴾

“HAST THOU ever considered [the kind of man] who makes his own desires his deity, and whom God has [thereupon] let go astray, knowing [that his mind is closed to all guidance], and whose hearing and heart He has sealed, and upon whose sight He has placed a veil? Who, then, could guide him after God [has abandoned him]? Will you not, then, bethink your­selves?”

[ أَفَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ ] هەواڵم پێ بدە سەبارەت بە كەسێك كە هەواو ئارەزووی خۆی كردۆتە خوای خۆى و شوێنی هەواو ئارەزووی خۆی ئەكەوێت و شوێنی شەرع ناكەوێ [ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَى عِلْمٍ ] وە خوای گەورە گومڕاى كردووە هەر چەندە زانیارى هەیەو حەق و هیدایەت ئەناسێ بەڵام شوێنی ناكەوێ و شوێن هەواو ئارەزووی خۆی ئەكەوێ، یان خواى گەورە گومڕاى كردووە چونكە زانیارى هەیەو دەزانێت شایانى گومڕاییە [ وَخَتَمَ عَلَى سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ ] وە خوای گەورە مۆری لە گوێ و دڵی داوەو هیچ شتێك نابیستێت كە سوودى لێ ببینێت، وە هیچ شتێك تێناگات تا هیدایەتى پى وەرگرێت [ وَجَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشَاوَةً ] وە پەردەی داوە بەسەر چاویداو حەق نابینێت لەبەر ئەوەی شایەنی بینینى حەق نییە [ فَمَنْ يَهْدِيهِ مِنْ بَعْدِ اللَّهِ ] لە پاش ئەوەی كە خوای گەورە گومڕای بكات كێ هەیە هیدایەتی بدات [ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ (٢٣) ] ئەوە بۆ بیر ناكەنەوەو پەندو ئامۆژگاری وەرناگرن .