﴿ فَلَوْلَا نَصَرَهُمُ ٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُوا۟ مِن دُونِ ٱللَّهِ قُرْبَانًا ءَالِهَةًۢ ۖ بَلْ ضَلُّوا۟ عَنْهُمْ ۚ وَذَٰلِكَ إِفْكُهُمْ وَمَا كَانُوا۟ يَفْتَرُونَ ﴾

“But, then, did those [beings] whom they had chosen to worship as deities beside God, hoping that they would bring them nearer [to Him], help them [in the end]? Nay, they forsook them: for that [alleged divinity] was but an outcome of their self-delusion and all their false imagery.”

[ فَلَوْلَا نَصَرَهُمُ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ قُرْبَانًا آلِهَةً ] ئه‌وه‌ بۆچی ئه‌و خوایانه‌ی كه‌ به‌ گومانی خۆتان ئه‌ڵێن ئه‌مانه‌ خوان بۆ سه‌ریان ناخه‌ن كاتێك كه‌ تیائه‌چن و له‌ناوئه‌چن، یاخود بۆ خواكانی ئێوه‌ له‌ ڕۆژی قیامه‌تدا سه‌رتان ناخه‌ن ئه‌وانه‌ی كه‌ له‌ دونیا ئه‌تان وت: ئێمه‌ بۆیه‌ ئه‌وانه‌ ئه‌په‌رستین و كردوومانن به‌ خوا بۆ ئه‌وه‌ی له‌ خوای گه‌وره‌مان نزیك بكه‌نه‌وه‌ [ بَلْ ضَلُّوا عَنْهُمْ ] به‌ڵكو لێیان ون ئه‌بن له‌ ڕۆژی قیامه‌تدا [ وَذَلِكَ إِفْكُهُمْ وَمَا كَانُوا يَفْتَرُونَ (٢٨) ] وه‌ ئه‌مه‌ ئه‌و درۆهه‌ڵبه‌ستنه‌ی ئه‌وانه‌ كه‌ له‌ دونیا درۆیان هه‌ڵئه‌به‌ست كه‌ ئه‌یانووت ئه‌مانه‌ خوان.