﴿ وَيَقُولُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ لَوْلَا نُزِّلَتْ سُورَةٌۭ ۖ فَإِذَآ أُنزِلَتْ سُورَةٌۭ مُّحْكَمَةٌۭ وَذُكِرَ فِيهَا ٱلْقِتَالُ ۙ رَأَيْتَ ٱلَّذِينَ فِى قُلُوبِهِم مَّرَضٌۭ يَنظُرُونَ إِلَيْكَ نَظَرَ ٱلْمَغْشِىِّ عَلَيْهِ مِنَ ٱلْمَوْتِ ۖ فَأَوْلَىٰ لَهُمْ ﴾

“NOW THOSE who have attained to faith say, “Would that a revelation [allowing us to fight] was bestowed from on high!” But now that a revelation clear in and by itself, mentioning war, has been bestowed from on high, thou canst see those in whose hearts is disease look­ing at thee, [O Muhammad,] with the look of one who is about to faint for fear of death! And yet, far better for them would be”

[ وَيَقُولُ الَّذِينَ آمَنُوا لَوْلَا نُزِّلَتْ سُورَةٌ ] وه‌ باوه‌ڕداران ئه‌ڵێن: ئه‌وه‌ بۆچی خوای گه‌وره‌ سووره‌تێك دانابه‌زێنێت كه‌ فه‌رمان بكات به‌ جیهادو كوشتاری كافران [ فَإِذَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ مُحْكَمَةٌ وَذُكِرَ فِيهَا الْقِتَالُ ] به‌ڵام كاتێك كه‌ سووره‌تێكی موحكه‌م دابه‌زێ كه‌ ماناكه‌ی ئاشكرا بێت، یان مه‌نسوخ نه‌بێ وه‌ باسی كوشتاری كافرانی تیابێ {هه‌ندێك له‌ سیفاتى مونافیقان} [ رَأَيْتَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ نَظَرَ الْمَغْشِيِّ عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ ] ئه‌و كه‌سانه‌ی كه‌ نه‌خۆشی دوودڵی و گومان له‌ دڵیاندایه‌ كه‌ مونافیقانن ئه‌بینی كه‌ ته‌ماشات ئه‌كه‌ن وه‌كو ته‌ماشا كردنی كه‌سێك كه‌ له‌ سه‌ره‌مه‌رگدا بێت كاتێك كه‌ چاوی تێ ئه‌ڕوانێت له‌به‌ر ترسنۆكیان له‌ رووبه‌ڕووبوونه‌وه‌ی دوژمن [ فَأَوْلَى لَهُمْ (٢٠) ] هه‌ڕه‌شه‌و تیاچوون بۆ ئه‌و كه‌سانه‌ی كه‌ حاڵیان وایه‌، یاخود باشتر وابوو كه‌ گوێڕایه‌ڵ بوونایا.