﴿ فَتَرَى ٱلَّذِينَ فِى قُلُوبِهِم مَّرَضٌۭ يُسَٰرِعُونَ فِيهِمْ يَقُولُونَ نَخْشَىٰٓ أَن تُصِيبَنَا دَآئِرَةٌۭ ۚ فَعَسَى ٱللَّهُ أَن يَأْتِىَ بِٱلْفَتْحِ أَوْ أَمْرٍۢ مِّنْ عِندِهِۦ فَيُصْبِحُوا۟ عَلَىٰ مَآ أَسَرُّوا۟ فِىٓ أَنفُسِهِمْ نَٰدِمِينَ ﴾

“And yet thou canst see how those in whose hearts there is disease vie with one another for their good will, saying [to themselves], "We fear lest fortune turn against us." But God may well bring about good fortune [for the believers] or any [other] event of His own devising, whereupon those [waverers] will be smitten with remorse for the thoughts which they had secretly harboured within themselves-”

[ فَتَرَى الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يُسَارِعُونَ فِيهِمْ ] ئه‌بینی ئه‌و كه‌سانه‌ی كه‌ نه‌خۆشی گومان و نیفاق له‌ دڵیاندایه‌ كه‌ مونافیقانن په‌له‌و ده‌ستپێشخه‌ری و پێشبڕكێ ئه‌كه‌ن له‌ ده‌ربڕینی خۆشه‌ویستی و سه‌رخستنیان بۆ گاورو جووله‌كه‌ [ يَقُولُونَ نَخْشَى أَنْ تُصِيبَنَا دَائِرَةٌ ] ئه‌ڵێن: له‌وه‌ ئه‌ترسێین نه‌وه‌كو كافران زاڵبن به‌سه‌ر محمد داو- صلى الله عليه وسلم - ئه‌وان ده‌سه‌ڵاتدار بن و ده‌وڵه‌تیان هه‌بێت ئه‌و كاته‌ ئێمه‌ش تووشی زه‌ره‌رو زیان ببین [ فَعَسَى اللَّهُ أَنْ يَأْتِيَ بِالْفَتْحِ أَوْ أَمْرٍ مِنْ عِنْدِهِ ] ئه‌ی محمد- صلى الله عليه وسلم - بڵێ: نزیكه‌ و به‌دڵنیایی خوای گه‌وره‌ موسڵمانان سه‌ر ئه‌خات وه‌ فه‌تحیان بۆ ده‌كات وه‌كو ده‌ركردنى (به‌نی قوره‌يضه) و (به‌نی نه‌ضير) له‌ مه‌دینه‌، وه‌ فه‌تحى مه‌ككه‌، یاخود هه‌ر كارێكی تر كه‌ له‌لایه‌ن خوای گه‌وره‌وه‌ بۆ موسڵمانان بێ كه‌ ده‌سه‌ڵات و توانای جووله‌كه‌كان نه‌هێڵێ و موسڵمانان زاڵ بكات به‌سه‌ریاندا، یاخود كاروباری مونافیقان بۆ موسڵمانان ئاشكرا بكات و ئابڕویان ببات [ فَيُصْبِحُوا عَلَى مَا أَسَرُّوا فِي أَنْفُسِهِمْ نَادِمِينَ (٥٢) ] ئه‌و كاته‌ مونافیقان ئه‌وه‌ی له‌ دڵی خۆیاندا له‌ نیفاق شاردوویانه‌ته‌وه‌ په‌شیمان ئه‌بنه‌وه‌ لێى.