﴿ ثُمَّ قَفَّيْنَا عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِم بِرُسُلِنَا وَقَفَّيْنَا بِعِيسَى ٱبْنِ مَرْيَمَ وَءَاتَيْنَٰهُ ٱلْإِنجِيلَ وَجَعَلْنَا فِى قُلُوبِ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُ رَأْفَةًۭ وَرَحْمَةًۭ وَرَهْبَانِيَّةً ٱبْتَدَعُوهَا مَا كَتَبْنَٰهَا عَلَيْهِمْ إِلَّا ٱبْتِغَآءَ رِضْوَٰنِ ٱللَّهِ فَمَا رَعَوْهَا حَقَّ رِعَايَتِهَا ۖ فَـَٔاتَيْنَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ ۖ وَكَثِيرٌۭ مِّنْهُمْ فَٰسِقُونَ ﴾

“And thereupon We caused [other of] Our apostles to follow in their footsteps; and [in the course of time] We caused them to be followed by Jesus, the son of Mary, upon whom We bestowed the Gospel; and in the hearts of those who [truly] followed him We engendered compassion and mercy. But as for monastic asceticism - We did not enjoin it upon them: they invented it themselves out of a desire for God’s goodly acceptance. But then, they did not [always] observe it as it ought to have been observed: and so We granted their recompense unto such of them as had [truly] attained to faith, whereas many of them became iniquitous.”

[ ثُمَّ قَفَّيْنَا عَلَى آثَارِهِمْ بِرُسُلِنَا ] پاشان له‌ دوای ئه‌وان به‌ شوێنه‌واری ئه‌وانیش پێغه‌مبه‌رانی ترمان ناردووه‌ [ وَقَفَّيْنَا بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ] وه‌ به‌ دواى ئه‌واندا عیسای كوڕی مه‌ریه‌ممان - صلی الله علیه وسلم - ناردووه‌ [ وَآتَيْنَاهُ الْإِنْجِيلَ ] وه‌ئینجیلیشمان پێی به‌خشیوه‌ [ وَجَعَلْنَا فِي قُلُوبِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَرَحْمَةً ] وه‌ ترسى خۆمان و ڕه‌حم و سۆزو به‌زه‌یی و میهره‌بانیمان خستۆته‌ دڵی ئه‌وانه‌ی كه‌ شوێنی كه‌وتوونه‌، واته‌ (حه‌وارییه‌كانى) هاوه‌ڵانى. {داهێنانى خه‌ڵوه‌تگیری} [ وَرَهْبَانِيَّةً ابْتَدَعُوهَا مَا كَتَبْنَاهَا عَلَيْهِمْ إِلَّا ابْتِغَاءَ رِضْوَانِ اللَّهِ فَمَا رَعَوْهَا حَقَّ رِعَايَتِهَا ] وه‌ گۆشه‌گیری و خه‌ڵوه‌تگیریه‌كیان داهێنا كه‌ خوای گه‌وره‌ ته‌شریعی نه‌كردبوو بۆیان و فه‌رمانی پێ نه‌كردبوون و له‌سه‌ری نه‌نووسیبوون، به‌ڵام ئه‌وان خۆیان دایانهێنا بۆ ئه‌وه‌ی كه‌ ڕه‌زامه‌ندی خوای گه‌وره‌ی پێ به‌ده‌ست بێنن، یاخود گۆشه‌گیرى و خه‌ڵوه‌تگیریمان له‌سه‌ریان پێویست نه‌كردبوو به‌ڵكو ده‌ستخستنى ره‌زامه‌ندى خواى گه‌وره‌مان له‌سه‌ریان پێویست كردبوو، به‌ڵام دواتریش كه‌ له‌سه‌ر خۆیانیان پێویست كرد نه‌یانتوانی ڕه‌چاوی بكه‌ن و به‌ جوانی بیبه‌نه‌ سه‌رو به‌ جوانی عیباده‌تی خوای گه‌وره‌ بكه‌ن، (ئه‌م ئایه‌ته‌ به‌ڵگه‌یه‌ له‌سه‌ر حه‌رامێتى بیدعه‌ كردن و گۆشه‌گیرى و خه‌ڵوه‌تگیرى، وه‌ خه‌ڵوه‌تگیرى و گۆشه‌گیرى ئه‌م ئوممه‌ته‌ جیهاد كردنه‌ له‌پێناو خواى گه‌وره‌) [ فَآتَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ ] ئه‌وانه‌ی كه‌ ئیمانیان هێنابوو ئه‌جرو پاداشتی خۆیانمان دایه‌وه‌ [ وَكَثِيرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ (٢٧) ] به‌ڵام زۆرێك له‌وان ئه‌وانه‌ی كه‌ چووبوونه‌ خه‌ڵوه‌ت و گۆشه‌گیریه‌وه‌ یان ئه‌وانه‌ی كه‌ شوێنی ئه‌و دینانه‌ كه‌وتبوون زۆرێكیان فاسق بوون و له‌ ڕێ ده‌رچووبوون وه‌ ماڵی خه‌ڵكیان به‌ ناحه‌ق ئه‌خوارد