﴿ وَمَا لَكُمْ أَلَّا تَأْكُلُوا۟ مِمَّا ذُكِرَ ٱسْمُ ٱللَّهِ عَلَيْهِ وَقَدْ فَصَّلَ لَكُم مَّا حَرَّمَ عَلَيْكُمْ إِلَّا مَا ٱضْطُرِرْتُمْ إِلَيْهِ ۗ وَإِنَّ كَثِيرًۭا لَّيُضِلُّونَ بِأَهْوَآئِهِم بِغَيْرِ عِلْمٍ ۗ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِٱلْمُعْتَدِينَ ﴾

“And why should you not eat of that over which God's name has been pronounced, seeing that He has so clearly spelled out to you what He has forbidden you [to eat] unless you are compelled [to do so]? But, behold, [it is precisely in such matters that] many people lead others astray by their own errant views, without [having any real] knowledge. Verily, thy Sustainer is fully aware of those who transgress the bounds of what is right.”

[ وَمَا لَكُمْ أَلَّا تَأْكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ ] ئه‌وه‌ چیتانه‌ بۆ خواردنێك ناخۆن كه‌ ناوی خوای گه‌وره‌ی له‌سه‌ر هێنراوه‌ له‌ كاتى سه‌ربڕیندا؟ چی ڕێگری ئێوه‌ ئه‌كات كه‌ بیخۆن؟ [ وَقَدْ فَصَّلَ لَكُمْ مَا حَرَّمَ عَلَيْكُمْ ] له‌ كاتێك ئه‌وه‌ی كه‌ خوای گه‌وره‌ حه‌رامی كردبوو له‌سه‌رتان هه‌مووی به‌درێژی بۆ باسكردن [ إِلَّا مَا اضْطُرِرْتُمْ إِلَيْهِ ] ته‌نها له‌ كاتی ناچاریدا ئه‌وه‌ی كه‌ حه‌رامیشه‌ بۆتان حه‌ڵاڵ ئه‌بێ [ وَإِنَّ كَثِيرًا لَيُضِلُّونَ بِأَهْوَائِهِمْ بِغَيْرِ عِلْمٍ ] وه‌ به‌ دڵنیایی زۆرێك له‌ كافران به‌هه‌واو ئاره‌زووی خۆیان خه‌ڵكى گومڕا ئه‌كه‌ن، (كه‌ باسمان كرد هه‌ندێك له‌و ئاژه‌ڵانه‌ خۆیان له‌سه‌ر خۆیان حه‌رامی ئه‌كه‌ن و نایخۆن) [ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُعْتَدِينَ (١١٩) ] وه‌ به‌ دڵنیایی خوای گه‌وره‌ خۆى زاناتره‌ به‌و كه‌سانه‌ی كه‌ سنووری خوای گه‌وره‌ ئه‌به‌زێنن و ده‌ستدرێژی ئه‌كه‌ن