﴿ فَلَمَّا نَسُوا۟ مَا ذُكِّرُوا۟ بِهِۦ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَٰبَ كُلِّ شَىْءٍ حَتَّىٰٓ إِذَا فَرِحُوا۟ بِمَآ أُوتُوٓا۟ أَخَذْنَٰهُم بَغْتَةًۭ فَإِذَا هُم مُّبْلِسُونَ ﴾

“Then, when they had forgotten all that they had been told to take to heart, We threw open to them the gates of all [good] things until -even as they were rejoicing in what they had been granted - We suddenly took them to task: and lo! they were broken in spirit;”

[ فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ ] كاتێك كه‌ ئه‌وه‌ی كه‌ یادیان خرایه‌وه‌ له‌بیریان كرد وه‌ په‌ندو ئامۆژگاریان وه‌رنه‌گرت له‌و نه‌خۆشی و فه‌قیری و هه‌ژاری و ده‌ردو به‌ڵاو موسیبه‌تانه‌ [ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَابَ كُلِّ شَيْءٍ ] ئه‌و كاته‌ ده‌رگای هه‌موو شتێكمان لێ كردنه‌وه‌ له‌ خێرو چاكه‌ كه‌ بۆ (ئیستیدراجه‌) چونكه‌ شایه‌نی هیدایه‌ت نین، وه‌ هه‌ر كه‌سێك تاوان بكات و خوا پێى ببه‌خشێت ئه‌وه‌ (ئیستیدراجه‌) با ئاگادار بێت و زوو ته‌وبه‌ بكات [ حَتَّى إِذَا فَرِحُوا بِمَا أُوتُوا ] تا له‌خۆبایی بوون و دڵخۆش بوون به‌و نازو نیعمه‌ته‌ی كه‌ خوای گه‌وره‌ پێی به‌خشیبوون وه‌ ته‌كه‌بوریان كرد [ أَخَذْنَاهُمْ بَغْتَةً ] له‌ناكاودا بردماننه‌وه‌ [ فَإِذَا هُمْ مُبْلِسُونَ (٤٤) ] ئه‌و كاته‌ ئه‌وان خه‌فه‌تبارو په‌شیمان و بێئومێد ئه‌بن به‌ڵام هیچ سوودێكیان پێ ناگه‌یه‌نێ، خواى گه‌وره‌ ئوممه‌تان سزا ده‌دات له‌ كاتى خۆشى و نازو نیعمه‌تدا.