﴿ وَقَطَّعْنَٰهُمُ ٱثْنَتَىْ عَشْرَةَ أَسْبَاطًا أُمَمًۭا ۚ وَأَوْحَيْنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ إِذِ ٱسْتَسْقَىٰهُ قَوْمُهُۥٓ أَنِ ٱضْرِب بِّعَصَاكَ ٱلْحَجَرَ ۖ فَٱنۢبَجَسَتْ مِنْهُ ٱثْنَتَا عَشْرَةَ عَيْنًۭا ۖ قَدْ عَلِمَ كُلُّ أُنَاسٍۢ مَّشْرَبَهُمْ ۚ وَظَلَّلْنَا عَلَيْهِمُ ٱلْغَمَٰمَ وَأَنزَلْنَا عَلَيْهِمُ ٱلْمَنَّ وَٱلسَّلْوَىٰ ۖ كُلُوا۟ مِن طَيِّبَٰتِ مَا رَزَقْنَٰكُمْ ۚ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَٰكِن كَانُوٓا۟ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ ﴾

“And We divided them into twelve tribes, [or] communities. And when his people asked Moses for water, We inspired him, "Strike the rock with thy staff!" -whereupon twelve springs gushed forth from it, so that all the people knew whence to drink., And We caused the clouds to comfort them with their shade, and We sent down unto them manna and quails, [saying:] "Partake of the good things which We have provided for you as sustenance." And [by all their sinning] they did no harm unto Us-but [only] against their own selves did they sin.”

فەزڵ‌و بەخششی خوای گەورە بۆ بەنی ئیسڕائیل [ وَقَطَّعْنَاهُمُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ أَسْبَاطًا أُمَمًا ] وه‌ خوای گه‌وره‌ ئه‌فه‌رمووێ: به‌نو ئیسرائیلمان دابه‌ش كرد بۆ دوانزه‌ هۆزو قه‌بیله‌ كه‌ هه‌موویان له‌ نه‌وه‌ی یه‌عقوب - صلی الله علیه وسلم - بوون [ وَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى إِذِ اسْتَسْقَاهُ قَوْمُهُ أَنِ اضْرِبْ بِعَصَاكَ الْحَجَرَ ] وه‌ كاتێك كه‌ چل ساڵ ڕێیان لێ ون بوو له‌و ده‌شته‌ ئه‌گه‌ڕان قه‌ومه‌كه‌ی موسى - صلی الله علیه وسلم - تووشی تینوێتی بوون و ئاویان ده‌ست نه‌كه‌وت و داوای ئاویان له‌ موسى كرد، ئێمه‌یش وه‌حیمان بۆ موسى نارد - صلی الله علیه وسلم - به‌ گۆچانه‌كه‌ی ده‌ستت بیده‌ره‌ سه‌ر ئه‌و به‌رده‌دا [ فَانْبَجَسَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَيْنًا ] له‌و به‌رده‌ ڕه‌قه‌ دوانزه‌ كانی ئاو هه‌ڵقوڵا و ته‌قیه‌وه‌ [ قَدْ عَلِمَ كُلُّ أُنَاسٍ مَشْرَبَهُمْ ] خۆیان دوانزه‌ قه‌بیله‌ و هۆز بوون دوانزه‌ سه‌رچاوه‌ی ئاویشی لێ ته‌قیه‌وه‌ هه‌ر هۆزێك له‌سه‌رچاوه‌ی خۆی ئاوی ئه‌خواردو شوێنی ئاو خواردنی خۆی ئه‌زانی [ وَظَلَّلْنَا عَلَيْهِمُ الْغَمَامَ ] وه‌ خوای گه‌وره‌ به‌ هه‌ورى سپى سێبه‌ری فێنكى بۆ كردن بۆ ئه‌وه‌ی له‌ گه‌رمای خۆر بیانپارێزێ [ وَأَنْزَلْنَا عَلَيْهِمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَى ] وه‌ له‌ ئاسمانیشه‌وه‌ گه‌زۆ كه‌ خواردنێكی شیرینه‌ (وَالسَّلْوَى) وتراوه‌: هه‌نگوینه‌ یاخود باڵنده‌یه‌كه‌ سوێسكه‌یه‌ گۆشتێكی خۆشى هه‌یه‌ خوای گه‌وره‌ بۆی دابه‌زاندن [ كُلُوا مِنْ طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ ] ده‌ی ئێوه‌ بخۆن له‌و ڕزقه‌ پاك و خۆش و به‌له‌زه‌ت و به‌چێژه‌ی كه‌ خوای گه‌وره‌ پێی به‌خشیون [ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (١٦٠) ] وه‌ ئێمه‌ زوڵممان لێ نه‌كردن به‌ڵام خۆیان زوڵمیان له‌ نه‌فسی خۆیان ئه‌كرد به‌ تاوان كردن.