﴿ أَلَهُمْ أَرْجُلٌۭ يَمْشُونَ بِهَآ ۖ أَمْ لَهُمْ أَيْدٍۢ يَبْطِشُونَ بِهَآ ۖ أَمْ لَهُمْ أَعْيُنٌۭ يُبْصِرُونَ بِهَآ ۖ أَمْ لَهُمْ ءَاذَانٌۭ يَسْمَعُونَ بِهَا ۗ قُلِ ٱدْعُوا۟ شُرَكَآءَكُمْ ثُمَّ كِيدُونِ فَلَا تُنظِرُونِ ﴾

“Have these [images], perchance, feet on which they could walk? Or have they hands with which they could grasp? Or have they eyes with which they could see? Or have they ears with which they could hear? Say [O Prophet]: "Summon to your aid all those to whom you ascribe a share in God's divinity, and thereupon contrive [anything you may wish] against me, and give me no respite!”

[ أَلَهُمْ أَرْجُلٌ يَمْشُونَ بِهَا ] ئه‌و بتانه‌ی كه‌ ئێوه‌ به‌ده‌ستی خۆتان دروستتان كردوون ئایا پێیان هه‌یه‌ تا پێی بڕۆن؟ [ أَمْ لَهُمْ أَيْدٍ يَبْطِشُونَ بِهَا ] یاخود ده‌ستیان هه‌یه‌ تا به‌قوه‌ت و به‌هێز شتی پێ وه‌ربگرن؟ [ أَمْ لَهُمْ أَعْيُنٌ يُبْصِرُونَ بِهَا ] یاخود چاویان هه‌یه‌ تا شتی پێ ببنن؟ [ أَمْ لَهُمْ آذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا ] یاخود گوێیان هه‌یه‌ تا شتی پێ ببیستن؟، ئه‌مه‌ هه‌مووی (ئیستیفامی ئینكاری)یه‌، واته‌: هیچ شتێك له‌مانه‌یان نیه‌ چۆن ئه‌مانه‌ ئه‌كرێن به‌خوا! [ قُلِ ادْعُوا شُرَكَاءَكُمْ ] ئه‌ی محمد - صلی الله علیه وسلم - بڵێ: ده‌ی ئێوه‌ بانگی ئه‌و كه‌سانه‌ بكه‌ن كه‌ كردووتانن به‌ شه‌ریك بۆ خوای گه‌وره‌ [ ثُمَّ كِيدُونِ فَلَا تُنْظِرُونِ (١٩٥) ] پاشان نه‌خشه‌و پیلان دابنێن وه‌ هیچ مۆڵه‌ت به‌ من مه‌ده‌ن، ئێوه‌ ناڵێن: ئه‌م خوایانه‌ی ئێمه‌ شتیان به‌ده‌سته‌ با خوایه‌كانتان بتوانێ زیانێكمان پێ بگه‌یه‌نێ.