﴿ فَوَسْوَسَ لَهُمَا ٱلشَّيْطَٰنُ لِيُبْدِىَ لَهُمَا مَا وُۥرِىَ عَنْهُمَا مِن سَوْءَٰتِهِمَا وَقَالَ مَا نَهَىٰكُمَا رَبُّكُمَا عَنْ هَٰذِهِ ٱلشَّجَرَةِ إِلَّآ أَن تَكُونَا مَلَكَيْنِ أَوْ تَكُونَا مِنَ ٱلْخَٰلِدِينَ ﴾

“Thereupon Satan whispered unto the two with a view to making them conscious of their nakedness, of which [hitherto] they had been unaware; and he said: "Your Sustainer has but forbidden you this tree lest you two become [as] angels, or lest you live forever."”

{شەیتان فێڵ لە ئادەم‌و حەوا دەكات} [ فَوَسْوَسَ لَهُمَا الشَّيْطَانُ ] شه‌یتان له‌ ده‌ره‌وه‌ی به‌هه‌شت بوو وه‌سوه‌سه‌ی بۆ دروست كردن له‌ناو به‌هه‌شتدا، كه‌ ئه‌و به‌هه‌شته‌یه‌ كه‌ ئیمانداران له‌ ڕۆژی قیامه‌ت ئه‌چنه‌ ناوی [ لِيُبْدِيَ لَهُمَا مَا وُورِيَ عَنْهُمَا مِنْ سَوْآتِهِمَا ] تا ئه‌وه‌ی كه‌ عه‌وره‌تی خۆیان پێ داپۆشی بوو شه‌یتان ویستی عه‌وره‌تیان ده‌ربخات [ وَقَالَ مَا نَهَاكُمَا رَبُّكُمَا عَنْ هَذِهِ الشَّجَرَةِ إِلَّا أَنْ تَكُونَا مَلَكَيْنِ أَوْ تَكُونَا مِنَ الْخَالِدِينَ (٢٠) ] وه‌ پێی وتن كه‌ خوای گه‌وره‌ قه‌ده‌غه‌ى ئێوه‌ى نه‌كردووه‌ له‌م داره‌ بخۆن ته‌نها بۆ ئه‌وه‌ نه‌بێ كه‌ ئه‌گه‌ر له‌و داره‌ بخۆن ئێوه‌ ئه‌بن به‌ دوو مه‌لائیكه‌ت یان له‌ به‌هه‌شتدا به‌هه‌میشه‌یی ئه‌مێننه‌وه‌و تیایدا نامرن.