﴿ وَٱذْكُرُوٓا۟ إِذْ أَنتُمْ قَلِيلٌۭ مُّسْتَضْعَفُونَ فِى ٱلْأَرْضِ تَخَافُونَ أَن يَتَخَطَّفَكُمُ ٱلنَّاسُ فَـَٔاوَىٰكُمْ وَأَيَّدَكُم بِنَصْرِهِۦ وَرَزَقَكُم مِّنَ ٱلطَّيِّبَٰتِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴾

“And remember the time when you were few [and] helpless on earth, fearful lest people do away with you - whereupon He sheltered you, and strengthened you with His succour, and provided for you sustenance out of the good things of life, so that you might have cause to be grateful.”

[ وَاذْكُرُوا إِذْ أَنْتُمْ قَلِيلٌ مُسْتَضْعَفُونَ فِي الْأَرْضِ ] ئه‌ی كۆچبه‌ران یادی ئه‌وه‌ بكه‌نه‌وه‌ كه‌ ئێوه‌ ژماره‌تان زۆر كه‌م بوو له‌سه‌ر زه‌وی له‌ مه‌ككه‌ لاوازو بێده‌سه‌ڵات كرابوون و ئه‌چه‌وسێندرانه‌وه‌ [ تَخَافُونَ أَنْ يَتَخَطَّفَكُمُ النَّاسُ ] له‌وه‌ ئه‌ترسان كه‌ خه‌ڵكى بتانڕفێنێ و بتانبات و له‌ناوتان ببات [ فَآوَاكُمْ ] خوای گه‌وره‌ په‌نای دان له‌ مه‌دینه‌دا [ وَأَيَّدَكُمْ بِنَصْرِهِ ] وه‌ پشتیوانی كردن و به‌هێزی كردن به‌وه‌ی سه‌ریخستن وه‌كو له‌ به‌دردا [ وَرَزَقَكُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ ] وه‌ جۆره‌ها خواردنی باشی به‌ ئێوه‌ به‌خشی وه‌كو له‌ غه‌نیمه‌ته‌كاندا [ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (٢٦) ] به‌ڵكو ئێوه‌ شوكرانه‌بژێری نیعمه‌ته‌كانی خوای گه‌وره‌ بكه‌ن.