﴿ وَإِذْ يُرِيكُمُوهُمْ إِذِ ٱلْتَقَيْتُمْ فِىٓ أَعْيُنِكُمْ قَلِيلًۭا وَيُقَلِّلُكُمْ فِىٓ أَعْيُنِهِمْ لِيَقْضِىَ ٱللَّهُ أَمْرًۭا كَانَ مَفْعُولًۭا ۗ وَإِلَى ٱللَّهِ تُرْجَعُ ٱلْأُمُورُ ﴾

“And so, when you met in battle, He made them appear as few in your eyes -just as He made you appear as of little account in their eyes - so that God might accomplish a thing [which He willed] to be done: for all things go back to God [as their source].”

[ وَإِذْ يُرِيكُمُوهُمْ إِذِ الْتَقَيْتُمْ فِي أَعْيُنِكُمْ قَلِيلًا ] وه‌ كاتێك كه‌ رووبه‌ڕووی یه‌ك بوونه‌وه‌ خوای گه‌وره‌ ئه‌وانی له‌پێش چاوتان به‌كه‌می نیشاندان بۆ ئه‌وه‌ی كه‌ هه‌ست به‌لاوازی نه‌كه‌ن و وره‌تان به‌رز بێت [ وَيُقَلِّلُكُمْ فِي أَعْيُنِهِمْ ] وه‌ ئێوه‌شی له‌به‌ر چاو ئه‌وان به‌كه‌می نیشان دا به‌ڵام دواتر كه‌ گه‌یشتن به‌یه‌ك خوای گه‌وره‌ موسڵمانانی له‌پێش چاو ئه‌وان زۆر كرد تا وره‌ی كافران بڕوخێنێ، وه‌ هه‌زار مه‌لائیكه‌تى بۆ دابه‌زاندن [ لِيَقْضِيَ اللَّهُ أَمْرًا كَانَ مَفْعُولًا ] تا خوای گه‌وره‌ كارێك بكات و بڕیارێك بدات كه‌ پێشتر بڕیاری له‌سه‌رداوه‌ كه‌ ئه‌بێ رووبه‌ڕووی یه‌كتری ببنه‌وه‌ [ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ (٤٤) ] وه‌ هه‌موو كاره‌كان ته‌نها بۆ لای خوای گه‌وره‌ ئه‌گه‌ڕێته‌وه.