﴿ وَمَا كَانَ ٱسْتِغْفَارُ إِبْرَٰهِيمَ لِأَبِيهِ إِلَّا عَن مَّوْعِدَةٍۢ وَعَدَهَآ إِيَّاهُ فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُۥٓ أَنَّهُۥ عَدُوٌّۭ لِّلَّهِ تَبَرَّأَ مِنْهُ ۚ إِنَّ إِبْرَٰهِيمَ لَأَوَّٰهٌ حَلِيمٌۭ ﴾

“And Abraham's prayer that his father be forgiven was but due to a promise which he had given the latter [in his lifetime]; but when it was made clear unto him that he had been God's enemy, [Abraham] disavowed him - [although;] behold, Abraham was most tender-hearted. most clement.”

[ وَمَا كَانَ اسْتِغْفَارُ إِبْرَاهِيمَ لِأَبِيهِ إِلَّا عَنْ مَوْعِدَةٍ وَعَدَهَا إِيَّاهُ ] وه‌ كاتێ ئیبراهیم - صلى الله عليه وسلم - داوای لێخۆشبوونی بۆ باوكی كرد ئه‌مه‌ له‌ كاتێكدا بوو كه‌ هێشتا بۆی ده‌رنه‌كه‌وتبوو كه‌ باوكی دۆزه‌خییه‌ [ فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ أَنَّهُ عَدُوٌّ لِلَّهِ تَبَرَّأَ مِنْهُ ] به‌ڵام كاتێك كه‌ بۆی ده‌ركه‌وت باوكی دوژمنی خوایه‌ ئه‌و كاته‌ به‌ڕائه‌تی لێ كردو خۆی لێ دوور خسته‌وه‌ [ إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لَأَوَّاهٌ حَلِيمٌ (١١٤) ] به‌راستى ئیبراهیم - صلى الله عليه وسلم - زۆر ملكه‌چ بوو بۆ فه‌رمانی خوای گه‌وره‌، وه‌ زۆر به‌به‌زه‌یى بووه‌، وه‌ زۆر دوعاى كردووه‌، وه‌ زۆر له‌سه‌رخۆو لێخۆشبوو لێبوورده‌ بووه‌.