﴿ إِنَّمَا ٱلنَّسِىٓءُ زِيَادَةٌۭ فِى ٱلْكُفْرِ ۖ يُضَلُّ بِهِ ٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ يُحِلُّونَهُۥ عَامًۭا وَيُحَرِّمُونَهُۥ عَامًۭا لِّيُوَاطِـُٔوا۟ عِدَّةَ مَا حَرَّمَ ٱللَّهُ فَيُحِلُّوا۟ مَا حَرَّمَ ٱللَّهُ ۚ زُيِّنَ لَهُمْ سُوٓءُ أَعْمَٰلِهِمْ ۗ وَٱللَّهُ لَا يَهْدِى ٱلْقَوْمَ ٱلْكَٰفِرِينَ ﴾

“The intercalation [of months] is but one more instance of [their] refusal to acknowledge the truth- [a means] by which those who are bent on denying the truth are led astray. They declare this [intercalation] to be permissible in one year and forbidden in [another] year, in order to conform [outwardly] to the number of months which God has hallowed: and thus they make allowable what God has forbidden. Goodly seems unto them the evil of their own doings, since God does not grace with His guidance people who refuse to acknowledge the truth.”

[ إِنَّمَا النَّسِيءُ زِيَادَةٌ فِي الْكُفْرِ ] (النَّسِيء) واته‌: دواخستن، جاری وا هه‌بوو له‌ مانگێك له‌و چوار مانگه‌ كافران بیانوویستایه‌ كوشتار بكه‌ن ئه‌ڕۆیشتن له‌ یه‌كێك له‌و چوار مانگه‌ كوشتاریان ئه‌كردو له‌ مانگێكی تردا كوشتاریان نه‌ئه‌كردو دوایانئه‌خست، خوای گه‌وره‌ فه‌رمووی: ئه‌م دواخستنه‌ زیاده‌یه‌كه‌ له‌ كوفره‌ [ يُضَلُّ بِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا ] كه‌ هه‌ندێك له‌ كافرانی پێ گومڕا ئه‌بێت [ يُحِلُّونَهُ عَامًا وَيُحَرِّمُونَهُ عَامًا ] ساڵێك كوشتارى تێدا حه‌ڵاڵ ئه‌كه‌ن، وه‌ ساڵێك حه‌رامی ئه‌كه‌ن و ئه‌یگۆڕنه‌وه‌و مانگێكی تر دێنه‌ شوێنی و جێگۆڕكێى پێ ده‌كه‌ن [ لِيُوَاطِئُوا عِدَّةَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ ] تا موافیق و گونجاو بێ له‌گه‌ڵ ئه‌و چوار مانگه‌ی كه‌ خوای گه‌وره‌ حه‌رامی كردووه‌ [ فَيُحِلُّوا مَا حَرَّمَ اللَّهُ ] ئه‌وه‌ی كه‌ خوای گه‌وره‌ حه‌رامی كردووه‌ كوشتار كردن له‌و چوار مانگه‌ ئه‌وان حه‌ڵاڵی ئه‌كه‌ن [ زُيِّنَ لَهُمْ سُوءُ أَعْمَالِهِمْ ] ئه‌م كرده‌وه‌ خراپانه‌یان شه‌یتانه‌ كه‌ بۆیان ئه‌ڕازێنێته‌وه‌ [ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ (٣٧) ] وه‌ خوای گه‌وره‌ هیدایه‌تی كافران نادات.