﴿ وَلَوْ أَنَّهُمْ رَضُوا۟ مَآ ءَاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥ وَقَالُوا۟ حَسْبُنَا ٱللَّهُ سَيُؤْتِينَا ٱللَّهُ مِن فَضْلِهِۦ وَرَسُولُهُۥٓ إِنَّآ إِلَى ٱللَّهِ رَٰغِبُونَ ﴾

“And yet, [it would be but for their own good] if they were to content themselves with what God has given them and [caused] His Apostle [to give them], and would say, "God is enough for us! God will give us [whatever He wills] out of His bounty, and [will cause] His Apostle [to give us, too]: verily, unto God alone do we turn with hope!"”

[ وَلَوْ أَنَّهُمْ رَضُوا مَا آتَاهُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ ] به‌ڵام ئه‌گه‌ر ئه‌وان ڕازی بوونایه‌ به‌وه‌ی كه‌ خواو پێغه‌مبه‌ری خوا - صلى الله عليه وسلم - پێی به‌خشین [ وَقَالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ ] وه‌ بیانوتایه‌ ئێمه‌ خوای گه‌وره‌مان به‌سه‌ [ سَيُؤْتِينَا اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَرَسُولُهُ ] خوای گه‌وره‌ له‌ فه‌زڵی خۆی پێمان ئه‌به‌خشێ، وه‌ پێغه‌مبه‌ر - صلى الله عليه وسلم - ئه‌وه‌ی بمانه‌وێ پێمان ئه‌به‌خشێ [ إِنَّا إِلَى اللَّهِ رَاغِبُونَ (٥٩) ] ئێمه‌ ڕه‌غبه‌تمان بۆ لای خوایه‌و مه‌به‌ستمانه‌ بۆ لای خوای گه‌وره‌ بگه‌ڕێینه‌وه‌ ئه‌مه‌ بۆ ئه‌وان باشتر بوو.