﴿ أَلَمْ يَأْتِهِمْ نَبَأُ ٱلَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ قَوْمِ نُوحٍۢ وَعَادٍۢ وَثَمُودَ وَقَوْمِ إِبْرَٰهِيمَ وَأَصْحَٰبِ مَدْيَنَ وَٱلْمُؤْتَفِكَٰتِ ۚ أَتَتْهُمْ رُسُلُهُم بِٱلْبَيِّنَٰتِ ۖ فَمَا كَانَ ٱللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَلَٰكِن كَانُوٓا۟ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ ﴾

“Have, then, the stories of those who preceded them never come within the ken of these [hypocrites and deniers of the truth]?-[the stories] of Noah's people, and of [the tribes of] `Ad and Thamud, and of Abraham's people, and of the folk of Madyan, and of the cities that were overthrown? To [all of] them their apostles had come with all evidence of the truth. [but they rejected them:] and so it was not God who wronged them [by His punishment], but it was they who wronged themselves.”

[ أَلَمْ يَأْتِهِمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ] ئایا مونافیقان هه‌واڵی ئوممه‌تانی پێش خۆیانیان پێ نه‌گه‌یشتووه‌و بۆیان باس نه‌كراوه‌ [ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ ] وه‌كو قه‌ومی نوح كه‌ خوای گه‌وره‌ له‌ناو ئاوه‌كه‌دا غه‌رقی كردن، وه‌ قه‌ومی عاد كه‌ به‌ بایه‌كی به‌هێز له‌ناوی بردن، وه‌ قه‌ومی ثهمود كه‌ به‌ده‌نگێكی به‌هێز له‌ناوى بردن [ وَقَوْمِ إِبْرَاهِيمَ وَأَصْحَابِ مَدْيَنَ ] وه‌ قه‌ومی ئیبراهیمیشی له‌ناو برد به‌ (نه‌مرودى كوڕى كه‌نعان)ى پاشایانه‌وه‌، وه‌ قه‌ومی شوعه‌یب كه‌ له‌ مه‌دیه‌ن بوون خوای گه‌وره‌ زه‌وی له‌ ژێریاندا هه‌ژاند [ وَالْمُؤْتَفِكَاتِ ] وه‌ دێیه‌كانی قه‌ومی لوط كه‌ خوای گه‌وره‌ به‌ردی بارانده‌ سه‌ریاندا، بۆیه‌ پێی وتراوه‌: (الْمُؤْتَفِكَات) له‌به‌ر ئه‌وه‌ی كه‌ دێیه‌كانیان له‌ ژێردا ئه‌مدیو و ئه‌ودیو كرا [ أَتَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ ] ئه‌م شه‌ش قه‌وم و نه‌ته‌وه‌یه‌ كه‌ خوای گه‌وره‌ باسی كرد خوای گه‌وره‌ پێغه‌مبه‌ری بۆ ناردن به‌ به‌ڵگه‌ی ڕوون و ئاشكرا [ فَمَا كَانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَلَكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (٧٠) ] دواتر كه‌ خوای گه‌وره‌ له‌ناوی بردن ئه‌وه‌ نه‌بوو كه‌ خوای گه‌وره‌ سته‌میان لێ بكات به‌ڵكو ئه‌وان خۆیان زوڵم و سته‌میان له‌خۆیان كرد، چونكه‌ پێغه‌مبه‌ری بۆ ناردن وه‌ ئاگاداری كردنه‌وه‌ به‌ڵام ئه‌وان كوفریان كرد به‌خوای گه‌وره‌، وه‌ ملكه‌چ نه‌بوون وه‌ شوێن پێغه‌مبه‌رانی خوای گه‌وره‌ نه‌كه‌وتن.